مگس هایی که به عنوان مگس های خانگی شناخته می شوند دسته بندی های مختلفی دارند. آن ها را بر اساس توانایی نیش زدن، اندازه و حتی قابلیت انتقال بیماری دسته بندی می کنند. مگس های خانگی بر اساس اندازه به مگس های بزرگ و مگس های ریز خانگی تقسیم می شوند. در این مقاله به بررسی برخی از مگس های بزرگ خانگی می‌پردازیم.
یک. مگس‌های اصطبل
شناسایی و چرخه زندگی
مگس اصطبل (استوموکسی کالسیترانس) که گاهی اوقات "مگس های گزنده" نیز نامیده می شوند. نوع رایجی از مگس ها هستند که به دام ها و مردمی که در روستاها و نزدیک به دامداری ها و محل نگه داری اسب ها و گاوها یا طویله های بزرگ زندگی می کنند، آسیب می رسانند.
مگس های اصطبل عموماً در نیمه دوم فصل بهار پدیدار می شوند، در اوایل تابستان زیاد شده و در ماه های آخر تابستان و زمانی که دمای هوا در طول روز بالاست، تعدادشان کاهش می یابد. این مگس ها، از نظر ظاهر، درست مانند مگس های خانگی هستند، بجز اینکه مگس های اصطبل بخش دهانی نیزه مانندی دارند که از قسمت جلوی سرشان بیرون زده است. آن ها 4 نوار تیره، که شاخصه مگس های خانگی است را روی شکمشان ندارند.
در دماهای ایده آل، مگس اصطبل می تواند در عرض ۱۲ روز از مرحله تخم به حالت بلوغ برسد. کودهای حیوانی، کپه های مرطوب و مواد پوسیده گیاهی، منابعی بالقوه برای زندگی مگس های اصطبل هستند، مخصوصاً زمانی که این مواد با کود و ادرار حیوانی ترکیب شوند، کودها می توانند محیطی عالی برای تخمگذاری مگس‌های اصطبل باشد.
آسیب های ناشی از مگس اصطبل
هر دو جنس نر و ماده مگس های اصطبل، روزی یکبار از خون حیوانات و گاهی انسان ها تغذیه می کنند و با نیش های دردناکشان شناخته می شوند. اگرچه آن ها از خون تغذیه می کنند و قابلیت انتقال بعضی از ویروس ها را دارند، اما مگس های اصطبل به انتقال دهندگان بیماری های خطرناک و جدی معروف نیستند.
مگس های اصطبل ترجیح می دهند از قسمت پاهای حیوانات به ویژه اسب و گاو تغذیه کنند و کمتر، از سایر قسمت های بدن آن ها خون می مکند. اما در سگ ها یا دیگر حیوانات هم اندازه با سگ، مگس های اصطبل عموماً در اطراف نواحی گوش جمع می شوند به طوری که به آن ها مگس های سگی نیز گفته می شود. یک مگس اصطبل می تواند در کمتر از ۵ دقیقه خون مورد نیازش را بمکد. تغذیه کامل مگس های اصطبل برای استراحت، به موقعیت مکانی نزدیک تر در همان حوالی مثلاً دیوار یا حصارها تغییر مکان خواهد داد، در همان حال وعده غذایی خون که تازه خورده است نیز هضم می شود.
مدیریت و کنترل مگس های اصطبل
مؤثرترین و اقتصادی ترین روش برای کاهش تعداد مگس های اصطبل، حذف محیط های مساعد برای رشد و تولید مثل آن ها است. برای پیشگیری از رشد تخم ها و لاروها، بهتر است از تجمع کود و علف در مزرعه و یا طویله خودداری کنید یا توده های کود باید به شکل مناسبی حفظ و نگهداری شوند تا از تبدیل شدن به نواحی مستعد تخمگذاری مگس اصطبل جلوگیری شود.
نگهداری مناسب شامل جابجایی دوره‌ای کودها، که حرارت و سرعت تجزیه مواد ارگانیکی آن را کنترل می کند، برای حفاظت از سگ ها و اسب هایی که توسط مگس های اصطبل اذیت می شوند، ضروری است. استفاده از مواد ضد آفت شامل پرمترین یا پایرترین نیز مؤثر هستند. این راهکارها باید به صورت دوره ای تکرار شوند، چون فصل شیوع مگس اصطبل نسبتاً کوتاه است (اواخر بهار یا اوایل تابستان)، رویکرد استفاده از این سموم مگس کش قوی، می تواند اقتصادی ترین روش برای کنترل مگس های اصطبل باشد.
مگس بطری (مگس گوشت)
تشخیص و چرخه زندگی مگس بطری
مگس های بطری یا مگس گوشت گروهی از گونه های مگس با چرخه زندگی و رفتارهای مشابه با سایر مگس ها می باشند. مگس‌های بالغ در این گروه به سادگی می توانند با رنگ بدنشان که به رنگ سبز یا آبی متالیک براق می باشد و اغلب حالت ترکیبی با رنگ مسی دارند، شناخته شوند.
واژه "مگس گوشت" از ارتباط و تغذیه تعداد زیادی از این مگس ها با لاشه (حیوانات مرده) به وجود آمده است و تعدادی از این مگس ها، تخم‌هایشان را نیز در لاشه قرار می دهند، اما در محیط شهری، رایج ترین و مناسب ترین موقعیت رشد برای این مگس ها، در پسماندهای غذای انسان ها است. اگرچه، تجمع زباله های ناشی از حیوانات خانگی هم ممکن است موجب جذب این مگس ها شود.
در دماهای مناسب، مگس های بطری یا گوشت در کمتر از 7 روز می توانند از تخم به مگس بالغ تبدیل شوند. مانند دیگر مگس ها، لاروهای مگس گوشت موقعیت مکانی خود را برای جستجوی نواحی خشک تر و محافظت بیشتر ترک می کنند تا تکثیر شوند. افراد زیادی تأیید کرده‌اند که زمانیکه زباله های آشپزخانه در سطل بدون اینکه داخل کیسه پلاستیک محکم بسته شده باشند، قرار گرفته بودند، جمعیت زیادی از لاروهای مگس که به صورت کرم حشره هستند، در حال خزیدن از سطل های زباله در حیاط دیده شده اند. لاروهای مگس گوشت و مگس خانگی شبیه به هم هستند و شبیه به هم رفتار می‌کنند و این موضوع شناسایی و تشخیص را برای بسیاری از افراد دشوار می کند.
آسیب های ناشی از مگس بطری
مانند مگس های خانگی، مگس های بطری بخش های دهانی خرطومی شکل دارند، نیش نمی زنند و از خون تغذیه نمی کنند. آن ها به شدت به غذای انسان و زباله های باقیمانده از آن ها جذب می‌شوند. درست کردن غذا در محیط بیرونی خانه، جاییکه آن ها حضور داشته باشند دشوار است. همچون مگس‌های خانگی، آن ها ممکن است در انتقال بیماری های ناشی از زباله و یا مدفوع حیوان و به دنبال آن، قرار گرفتن در محیط زندگی انسان ها، دخیل باشند.
مقابله با تهاجم مگس های بطری
برای دفع مگس های بطری، مانند دیگر گونه های مگس، پاکسازی محیط های مساعد برای تخمگذاری و تولید مثل، مؤثرترین ابزار کنترل است.
زباله های خانگی و مدفوع حیوانات خانگی بهتر است در کیسه های پلاستیک زباله قرار داده شوند و قبل از قرار گرفتن در سطل زباله خارج از خانه، به صورت محکم بسته شوند. سطل های زباله باید حداقل هفته ای یکبار تمیز شوند، حتی اگر کاملاً پر نباشند. چون زباله هایی که بیشتر از یک هفته می مانند، به احتمال زیاد تبدیل به محل زندگی مگس های بالغ می شوند و چرخه تولید مثلی آن ها دوباره منجر به افزایش تعداد مگس ها خواهد شد. در نهایت، بهتر است سطل های زباله بطور منظم با آب و صابون شسته شوند تا هرگونه باقیمانده زباله که ممکن است برای مگس های بطری جذب کننده باشند، تمیز شوند.
آویزان کردن عمودی تله های چسبنده مگس که برای کاهش تعداد مگس های خانگی معمولی بالغ استفاده می شود، برای کنترل مگس های بطری بالغ کاربرد ندارند. زیرا برخلاف مگس های خانگی، مگس های بطری روی سطوح عمودی به طور منظم توقف و استراحت نمی کنند. مگس بطری بالغ را می توان توسط تله های دیگری به دام انداخت. تله هایی با بوی بد که منجر به جذب اینگونه مگس ها خواهد شد. اما تله ها بهتر است به دلیل بوی بد و متعفنی که دارند در فاصله‌ای دورتر از خانه قرار داده شوند.
کاربرد گزینشی حشره کش ها می تواند در زمانی که ابزارهای دیگر بهسازی برای کنترل موضوع، به مشکل بر می‌خورند، مؤثر باشند. سموم مگس کش به صورت طعمه که برای کنترل مگس‌های خانگی معمولی مورد استفاده قرار می گیرند، برای کنترل مگس های گوشت نمی توانند مواد مناسبی باشند چون جذب کننده های موجود در طعمه مگس، برای جذب مگس های خانگی طراحی شده اند، اما زمانی که این سموم در قسمت پایین محیط محتوی زباله ها قرار داده شود، تا حدی می تواند به کنترل جمعیت مگس های بطری کمک کند.
شناخت مگس های صورت و دوره زندگی آن ها
مگس های صورت (موسکا اتومنالیس) یک دردسر بزرگ و واقعی محسوب می شوند، مخصوصاً در نواحی روستایی، جایی که گاوها و اسب ها در چراگاه هستند. هر چقدر هوا خشک تر و گرمتر باشد، جمعیت آن ها کمتر خواهد شد. مگس های صورت به کودهای تازه برای رشد نیاز دارند مگس ماده، صورت تقریباً به مگس های خانگی شباهت دارند، اما نرها به شکل مشخصی دارای شکمی به رنگی زرد - نارنجی هستند. آن ها مثل مگس های خانگی، دهانی خرطوم مانند دارند و نمی توانند نیش بزنند. این مگس ها به طور خاصی جذب چشم، بینی و دهان گاوها و اسب ها می شوند.
آسیب های ناشی از مگس صورت
مگس های صورت از ترشحات چشم و دماغ گاوها و اسب ها در ماه های تابستان تغذیه می کنند. عادت تغذیه آن ها از اطراف چشم، باعث ایجاد قرمزی چشم در حیوانات می شود. در اواخر پاییز بسیاری از مگس های صورت می توانند وارد خانه ها یا ساختمان های مشابه شوند تا در طول زمستان استراحت کنند. در روزهای گرم، مگس هایی که در طول زمستان استراحت کرده اند، فعال می شوند که باعث مزاحمت برای افراد ساکن در خانه ها می شوند. در طول فعال بودن، مگس های صورت جذب نور می شوند، بنابراین آن ها بیشتر در داخل خانه ها نزدیک پنجره دیده می شوند.
مدیریت مگس های صورت
برای کنترل جمعیت مگس های صورت در خانه، در جایی قرار بگیرید که مگس ها در حال خواب زمستانی هستند و سپس شروع به جستجوی این مکان ها در اطراف ضلع جنوبی و غربی ساختمان کنید، زیرا در پاییز و زمستان دیوارهای این نواحی، گرمای بیشتری از خورشید دریافت می کنند و بنابراین گرمترین قسمت های ساختمان می باشند و مقدار زیادی از مگس ها را جذب می کند. مگس های صورت از راه درزها و سوراخ ها وارد می شوند که منجر به ایجاد حفره هایی در داخل ساختمان می شود. اتاق زیر شیروانی و سقف هایی که به تعمیر نیاز دارند در صورت تداوم ورود مگس ها در زمستان باید بررسی شوند.
برای بیشتر گونه‌های مگس، بهترین کنترل از بین بردن مکان های مناسب تولید مثلی است. چون مگس های اصطبل در فضولات، کود و علوفه تازه تخمگذاری می کنند. هر چند، با افزایش تعداد حیوانات و محدود کردن مناطق چراگاه آن ها، کودها توسط حیواناتی که علوفه می‌خورند تداخل پیدا می کند و این منجر به افزایش تعداد مگس ها خواهد شد.
فروش سم مگس قوی آجیتا
